پنجشنبه، شهریور ۱۲، ۱۳۸۸

دیدار گروهی از اعضای جنبش همبستگی با خانواده ی مومنی-انجمن زندانیان سیاسی

دیدار گروهی از اعضای جنبش همبستگی با خانواده ی مومنی-انجمن زندانیان سیاسی
http://mohandestabarzadi.blogfa.com/post-1564.aspx

گروهی از اعضای جنبش همبستگی برای دموکراسی و حقوق بشر در ایران،روز گذشته با همسر و فرزندان عبداله مومنی دیدار کردند.در این دیدار همسر عبداله مومنی گزارشی از وضعیت اقای مومنی ارایه کرد.خانم مومنی ابراز داشت : مدت یک ماه است هیچ اگاهی از وضعیت عبد اله نداریم.ما از 28 روز پیش تا کنون که او را دیدیم و در حالی که عبداله به شدت ضعیف شده بود و دستانش می لرزید هیچ اگاهی از او نداریم. حتا اجازه نداده اند که عبداله یک تلفن به ما بزند. به خانواده ی ما ملاقات نمی دهند.عبداله در ان ملاقات به ما گفت که فشار زیادی بر روی من گذاشته اند تا به چیز هایی که می خواهند اعتراف کنم اما من زیر بار نمی روم و به همین دلیل فشار ها را زیاد کرده و معلوم نیست تا کی توان تحمل را داشته باشم.

عبد اله به قدری ضعیف شده بود که حتا فرزندانش او را نشناختند. عبداله در بازداشتگاه سپاه به نام 2-الف است که می گویند سلول های انفرادی اش مثل یک گور با سقفی بلند است.عبداله برادر یک شهید است و او فرزند شهید برادرش را بزرگ کرده و عبد اله جای پدر او را گرفته است. این ها حتا به خانواده ی شهدا نیز رحم نمی کنند.من نمی دانم مگر عبد اله چکار کرده است که باید زیر شکنجه قرار بگیرد تا مجبور به اعتراف شود. او باید به چه چیز اعتراف کند تا این ها خوششان بیاید. من به عبداله گفتم نکند تو را نیز مثل ابطحی دارو خور کنند. همین یک کلمه موجب شد تا این ها به ما امکان ملاقات ندهند.نظامی ها از اسیران ما چه می خواهند.مگر این ها نبودند که روز 30 خرداد مردم را در همین خیابان ها کشتند و من خودم شاهد بودم که اجساد مردم را روی هم انداخته و با وانت حمل می کردند. حال می خواهند با اعتراف گیری های دروغ،عمل جنایتکارانه ی خود را توجیه کنند؟مردم اگاه هستند و با این بازی ها فریب نمی خورند.

در ادامه ی این دیدار فرزندان مومنی به ذکر خاطراتی از پدر خود پرداختند و خواستار این شدند تا حد اقل رییس جدید قوه ی قضاییه اگر اجازه ی ازادی پدر ان ها را ندارد،حد اقل امکان ملاقات با پدرشان را فراهم سازد.

در این دیدار دکتر هرمیداس باوند عضو ارشد جبهه ی ملی ایران و رییس شورای همبستگی برای دموکراسی و حقوق بشر در ایران،سخنانی ایراد کرد. این استاد دانشگاه، زندانی شدن را یک سرمایه ی سیاسی و مبارزاتی برای یک مبارز سیاسی دانست و در همین راستا عبداله مومنی و خانواده اش را ستود.دکتر باوند که به تازگی در دفتر پی گیری وزارت اطلاعات بازجویی شده بود ،اشاره داشت:امروز دنیا تغییر کرده است و ارزش های جهانشمول مثل حقوق بشر و دموکراسی خواهی همه ی مرز ها را درنوردیده است. به همین دلیل است که ما شاهد این هستیم که همه ی جهانیان از جمله هنرمندان با ملت ایران همدردی می کنند و برای پیروزی ان ها اعلامیه داده یا اواز می خوانند.این شرایط حتا با دهه ی شصت و بهمن 57 بسیار متفاوت است.از دیگر سو به مرور فشار های بین المللی بر رژیم جمهوری اسلامی افزایش می یابد و فرایندی طی خواهد شد که مسئله ی اقتصادی برای رژیم مسئله ی حادی خواهد شد.در ان صورت نخواهند توانست به راحتی مردم گرسنه و بیکار را سرکوب کنند.

رییس شورای همبستگی افزود:روز چهارشنبه که من را به دفتر پیگیری وزارت اطلاعات احضار کردند،من قرص هایم را نیز برده بودم و اماده ی بازداشت بودم. به ان ها گفتم که همه ی ما نگران اینده ی کشور با این اقدامات غیر عقلانی شما هستیم. ان ها با من در مورد دکتر ملکی دبیر شورای همبستگی صحبت کردند و ابراز داشتند که اتهام او ارتباط با مجاهدین است اما من توضیح دادم که تا این زمان که با این پیرمرد 78 ساله بوده ام هیچ اشاره یا حرکتی که حاکی از ارتباط او با این سازمان باشد ندیده ام. ضمن این که مجاهدین در هر حال دستشان از همه جا کوتاه شده و ممکن است سعی کنند هر کسی را به خودشان بچسبانند و این دلیل ارتباط با ان ها نیست.

دکتر باوند در مورد مهندس زعیم دبیر سیاسی همبستگی افزود:با من در مورد مهندس زعیم نیز گفتگو کردند و به مانیفست او اشاره کردند. من توضیح دادم که این مانیفست یک حرکت فردی بود و در جایی مطرح نشده بود و بیشتر جنبه ی ایده الیستی و انتزاعی داشت تا این که بخواهد عملی شود. بنا براین نباید به این بهانه ها کسی را بازداشت یا محکوم کرد.

دکتر باوند در پایان سخنانش خطاب به همسر و فرزندان مومنی ابراز داشت: می دانم که زندان سخت است اما پایداری شما و اقای مومنی نیز قابل ستایش است.

در ادامه مهندس حشمت اله طبرزدی دبیرکل جبهه ی دموکراتیک ایران و سخنگوی همبستگی،از شرایط پیش امده برای مومنی و خانواده اش ابراز تاسف کرد. مهندس طبرزدی ابراز داشت:به راستی که این ها به هیچ اصلی جز قدرت پایبندی ندارند.چرا باید افرادی مثل مومنی،زید ابادی،داود سلیمانی و تاجزاده و نبوی را به زندان نظامی یا همان 2- الف ببرند.من 7 ماه در این زندان بوده ام و پس از شکنجه گاه توحید این بدترین زندان است. رفتار زندانبانان از بازجو ها بدتر و رفتار بازجو ها از زندانبانان بد تر. البته اقای مومنی سابقه ی چند بازداشت دارد و ممکن است بتواند تحمل کند اما در این گور ها که نامش را سلول انفرادی گذاشته اند کمتر کسی می تواند تحمل بیاورد. این ها به این دلیل به مومنی ملاقات نمی دهند که می خواهند او را در بیخبری و شکنجه ی روحی وادار به شکست و اعتراف کنند. برای این که عبد اله ادم خوش نام،بسیار فعال و توانمندی است که هر کس بازداشت می شد برایش تلاش می کرد.

مهندس طبرزدی افزود:برخی زندانیان مثل خانجانی و زیدابادی و مومنی به شدت زیر فشار قرار گرفته اند.باید برای همه ی این زندانی ها کار موثری صورت بگیرد. کسانی که دوران انفرادی های طولانی را پشت سر گذرانده اند می دانند که ادم هایی مثل بهزاد نبوی با چه شرایط سختی دست و پنجه نرم می کنند. به راستی حد خشونت و بی رحمی برای حفظ قدرت تا کجاست؟

در این دیدار عیسا خان حاتمی عضو شورای مرکزی جبهه ی ملی ایران و دبیر اجرایی شورای همبستگی نیز سخنانی ایراد کرد. ایشان خواهان حمایت همگانی از زندانیان سیاسی شد و ابراز داشت:این افراد مظلوم هزینه ی سنگینی را پرداخت می کنند و جامعه باید در مورد سرنوشت ان ها حساسیت بیشتری داشته باشد.این ها پس از سرکوب گسترده که به قصابی مردم بیشتر شباهت داشت،دست به بازداشت فله ای زدند و فقط از شورای همبستگی 4 شخصیت بزرگوار مثل دکتر ملکی،مهندس زعیم،دکتر دادخواه و مهندس کیوان صمیمی در زندان هستند.

اقای حاتمی در ادامه ابراز داشت:در تاریخ سیاسی ما فقط یک بار به راستی برای حاکمیت ملی تلاش کردیم که ان هم در جریان انقلاب مشروطه بود. اما در انقلاب بهمن 57 و حتا پس از ان هیچ گاه حاکمیت ملی یا حاکمیت مردم مورد نظر قرار نگرفت و به جای ان حاکمیت الله یا جانشینان الله که فقیهان باشد مطرح شد.ولی بار دیگر در جنبش اخیر است که شاهد این هستیم که شعار استقلال-ازادی-جمهوری ایرانی مطرح می شود و مردم خواهان این می شوند که به حاکمیت ملی به جای حاکمیت روحانیون برگردیم.در حاکمیت فعلی رییس جمهوری شخصیت اول نیست و نقش معاون اجرایی رهبر را ایفا می کند. رهبر به عنوان نماینده ی الله نقش تام و محوری را دارد و لی رییس جمهوری به عنوان نماینده ی مردم باید مطیع رهبر باشد و یک شخصیت اجرایی و در حد نخست وزیر است.به همین دلیل است که رای مردم بی اعتبار است و کسانی مثل مومنی را بی جهت و فقط به این دلیل که از رای خود دفاع کرده اند به زندان می اندازند.

دکتر جواد امامی عضو دیگر همبستگی و عضو شورای مرکزی جبهه ی دموکراتیک ایران نیز سخنانی ایراد کرد. دکتر امامی ابتدا به ذکر خاطرات خود از دوران بازداشت پرداخته و گفت:رفتار زندانبانان 2- الف را ما در سال 1381 و در تیر ماه تجربه کرده ایم. این ها حتا به زندانی اب خوردن نمی دادند. زندانی اجازه نداشت در سلول مهر با خود داشته باشد و فشار وارده بر زندانی فقط به این منظور صورت می گرفت که او را بشکنند.کمتر کسی به این زندان برده شده که نشکسته باشد.بنا براین کسانی را که به زندان 2-الف برده اند برای این است که از ان ها اعتراف دروغ بگیرند.

این استاد دانشگاه اشاره داشت: به نظر من باید از زندانیان جنبش سبز پشتیبانی کرد.همچنین می بایست قدر این جنبش را دانست و به ان مدد رساند. دکتر امامی در همین زمینه به بیانیه ی جبهه ی دموکراتیک ایران در ارایه ی راهکار های پیشنهادی به جنبش سبز اشاره داشت و افزود:من در شگفتم که چگونه است که پس از اعتراف گیری از سعید حجاریان در نکوهش مبانی علوم انسانی و جامعه شناختی،دو روز بعد اقای خامنه ای نیز از وضعیت دروس علوم انسانی و داشتن بیش از 2 ملیون دانشجو در این رشته های تحصیلی ابراز ناراحتی می کند. در حالی که پیش از این اقای مصباح یزدی بار ها در این زمینه اعتراض هایی را داشته است!معلوم می شود ستاد هماهنگی همه ی این امور یک جاست.

پرویز سفری عضو شورای مرکزی جبهه ی دموکراتیک ایران و از اعضای همبستگی نیز در باره ی شرایط زندانیان سیاسی سخنانی را ابراز داشت. اقای سفری گفت:برخی از این زندانیان به شدت مظلوم واقع شده و کمتر سخنی در باره ی ان ها گفته می شود. اقایان خانجانی،داود سلیمانی و بهزاد نبوی از این دسته هستند.معلوم نیست این ها در چه شرایطی نگهداری می شوند و رزیم قرار است چه جور اعتراف هایی را از زبان ان ها مطرح کند.به نظر من یکی از کار های مهمی که باید صورت بگیرد دفاع همه جانبه از زندانیان سیاسی و محکوم کردن دادگاه های استالینیستی است و باید خواهان محاکمه ی امران و عاملان تجاوز و شکنجه و کشتار شهروندان شد.

ستاره ی پور اقایی فعال حقوق زنان و زندانی سیاسی پیشین نیز در باره ی شرایط طاقت فرسای انفرادی سخن گفت. این عضو همبستگی ابراز داشت:به نظر من حد اکثر 2 ماه نرم تحمل انفرادی است و پس از ان زندانی در وضعیت عادی نخواهد بود.من وقتی در انفرادی بودم از بازجو خواهش می کردم به جای این که حتا یک شب اضافه من را در انفرادی نگه دارند من را با کابل بزنند. برای این که قابل تحمل تر خواهد بود. من به همگان پیشنهاد می دهم برای ازادی این زندانیان دست به تلاش بزنند و اجازه ندهند کسانی چون مومنی بیش از این در قبر ها یی که فقط سقفش بلند است باقی بمانند.

در این اعضای دیگری از جنبش همبستگی از جمله ،بهزاد مهرانی، سعید درخشندی ، امین کرد و قاسم شیرزادی نیز حضور داشتند که با خانواده ی مومنی ابراز همدردی کردند. سعید درخشندی که از دوستان نزدیک اقای مومنی است و 3 سال از عمر خود را به اتهام اموزش انقلاب مخملی در زندان گذرانده است فرزندان دوست خود را مورد تفقد قرار دادو ابراز امیدواری کرد که اقای مومنی هر چه زود تر از بند رهایی یابد.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

بايگانی وبلاگ