فيروزه خطيبی-چگونه مقاله مجله رولینگ استون مسیر حرفه ای ژنرال مک کریستال را تغییر داد

گزارش: چگونه مقاله مجله رولینگ استون مسیر حرفه ای ژنرال مک کریستال را تغییر داد
فیروزه خطیبی
http://www1.voanews.com/persian/news/arts/GeneralMccrystal-2010-6-24-97081689.html

روزنامه لس آنجلس تایمز در مقاله ای به قلم «جرالدین باوم» می نویسد: «نحوه گزارشگری که به ریشه های اصیل حرفه خبرنگاری بازمی گردد و لازمه آن مدت طولانی وقت گذراندن با موضوع گزارش است باعث شد که نشریه رولینگ استون بتواند به مسائلی دست بیابد که تعداد انگشت شماری از روزنامه نگاران حرفه ای امروز قادر به دستیابی به آن هستند.»

مطلب جرالدین باوم در لس آنجلس تایمز اشاره به مقاله «ژنرال یاغی» به قلم «مایکل هستینگز» روزنامه نگار جوان در مجله موسیقی رولینگ استون و مصاحبه ای دارد که در نهایت موجب شد تا ژنرال استانلی مک کریستال، بلندپایه ترین مقام ارتش ایالات متحده آمریکا در افغانستان مجبور به استعفا از مقام خود شود.

نشریه موسیقی راک اند رول «رولینگ استون» Rolling Stone در طول ۴٠ سال گذشته توانسته است نه فقط با مقالاتی درباره موسیقی راک اندرول بلکه هر از چند گاهی با مقالات سیاسی و اقتصادی آتشین در رابطه با مسائل روز اثرات مهمی در جامعه و بر خوانندگان خود داشته باشد.

این روزها نشریاتی شبیه به رولینگ استون بر روی اینترنت با این مجله به رقابت مشغولند اما یکی از دلایل اصلی دوام این مجله، شگردهای روزنامه نگاری آن است و این که خبرنگاران این مجله، ماه ها و گاه سال ها برای تکمیل یک گزارش به دنبال گروه های موسیقی مختلف روانه شهرهای مختلف جهان می شوند تا گزارش هایی که برای مجله تهیه می شود بتواند از جنبه های شخصی تر و نزدیک تری با مصاحبه شونده برخوردار باشد و این یکی از خواص نشریه رولینگ استون است که توانسته همواره با همین روال امواجی در سطوح بالای روزنامه نگاری به وجود آورد.

مقاله ای که نهایتا باعث اخراج و یا استعفای اجباری ژنرال مک کریستال از رهبری ارتش آمریکا در صحنه جنگ افغانستان شد نتیجه ماه ها فعالیت و پشتکار «مایکل هستینگز» بود که در رکاب ژنرال «مک کریستال» وقت گذراند، با او و همراهانش سفرکرد و در طول ماه ها گفتگو توانست به مسائلی دست یابد که روزنامه نگاران دیگر حتی تصوردستیابی به آن را هم نمی کردند.

سیمون دومنکو، منتقد نشریات آمریکایی به جرالدین باوم نویسنده مقاله لس آنجلس تایمز می گوید: «این نوع مقاله نویسی، یعنی وارد خصوصیات شخص مصاحبه شونده شدن، از مشخصات بارز مقاله نویسان رولینگ استون است. این نوع مقالات قوی و مشتاقانه در این نشریه سابقه چندین و چند ساله دارد.»

این همان معمائی است که این سئوال را پیش می آورد که با در نظر گرفتن سابقه ای که مجله رولینگ استون در مقالات و مصاحبه هایی با جنبه های خصوصی تر دارد چگونه ژنرال استانلی مک کریستال یکی از محافظه کارترین مقامات ارتش آمریکا حاضر شده است با نشریه ای که تا این حد درجهت مخالف مسیر اصلی سیاست های روز قرار دارد گفتگو کند؟

مجله رولینگ استون بارها پیش از این با مقالاتی از «هانترتامپسون» فقید در رابطه با ریچارد نیکسون و مقاله «تیموتی کورس» که درباره روزنامه نگاران کمپین انتخاباتی این رئیس جمهوری پیشین نوشته است سر و صداهایی برپا کرده بود. هم چنین مقالات سیاسی محکمی از «ویلیام گریدر» و «کارل برنستاین» توجه زیادی از خوانندگان گرفته بود. یکی از مقالات مندرج در این نشریه به قلم «تام ولف» نویسنده سرشناس درباره اولین طرح برنامه های فضایی بعدها موضوع فیلمنامه ای به نام «The Right Stuff» شد. یکی از تازه ترین و کوبنده ترین مقالات رولینگ استون هم به تازگی درباره شرایط اقتصادی کنونی جهان باعث رسوائی برخی از عوامل آن در مرکز اقتصاد آمریکا شد. در حقیقت نشریه رولینگ استون در طول سال ها کوشیده است تا هدف پایه گزار و ویراستار خود «جان ونر» را که «نفوذ در درونی ترین اعماق فرهنگ و سیاست آمریکا» می باشد را دنبال کند.

رابرت والاس، یکی از سردبیران سابق مجله رولینگ استون می گوید: «عشق بی حد و حسابی که جان به سیاست داشت به سال ها پیش بازمی گردد و باید به او به خاطر پشتکاری که در حفظ مرام خود در روزنامه نگاری داشته است امتیازات زیادی داد. خیلی از مجلات در طول راه آن هدف اصلی، ماموریت اخلاقی و باورهای اولیه خود را فراموش می کنند. جان از همان روز اول می دانست به دنبال چیست و هنوز هم همان هدف را دنبال می کند.»

جان ونر که امروز ۶۴ سال دارد در سال ١٩۶٧ مجله رولینگ استون را پایه گزاری کرد. مجله ای که کار خود را از یک اطاق کوچک و محقر در شهر سن فرانسیسکو آغاز کرد. او در وحله اول از طرفداران وسواسی و پر و پا قرص موزیسین های راک اندرولی بود که با موسیقی خود به صورتی نمادین از حرکت های ضد جهت اصلی سیاست مملکت حمایت می کردند.

در اواسط دهه ٧٠ میلادی، جان ونر به دفتر تازه مجله «رولینگ استون»، در منهتن نیویورک نقل مکان کرد. این نشریه در مدتی کوتاه توانست تبدیل به یکی از پرخواننده ترین، پردرآمد ترین و قدرتمند ترین نشریات زمان خود شود. درعین حال این مجله دائما در حال تغییر وتحول بود تا بتواند با نسل جوانتر نیز ارتباط برقرار کند.

امروزه جان ونر صاحب چند نشریه دیگر از جمله «مجله مردان» Men's Journal و «یو اس ویکلی» US Weekly است. یو اس ویکلی یک نشریه پرفروش و سرگرم کننده درباره چهره های محبوب روز است که عواید آن به کمک نوع ژورنالیسمی می آید که جان ونر با نشریه رولینگ استون همه عمر به دنبال آن بوده است.

هرچند مقاله «مک کریستال» یک بار دیگر مجله رولینگ استون را تبدیل به یکی از قدرتمند ترین نشریات موجود در ایالات متحده آمریکا کرده است اما گمان نمی رود که این مسئله کمک بزرگی به جلب خوانندگان بیشتر بر روی سایت اینترنتی این مجله باشد. در حقیقت خبر مقاله «مک کریستال» پیش از آن که «رولینگ استون» فرصتی پیدا کند که آن را روی «سایت» اینترنتی خود به چاپ برساند به سایت های دیگر رسیده بود!

مایکل هستینگز نویسنده مقاله «ژنرال یاغی» با شنیدن خبر برکناری ژنرال مک کریستال به خبرنگار «سی تی وی» CTV در کابل پایتخت افغانستان گفت: «من هرگز تصورش را هم نمی کردم که کار به اینجا بکشد. راستش من فکر می کردم هیچکس نمی تواند ژنرال مک کریستال را اخراج کند! بارها در طول کار روی این مطلب با خودم فکر می کردم این مقاله آنقدر جنجالی است که ممکن است ادیتور جلوی ادامه نوشتن و چاپ آن را بگیرد اما هرگز و هرگز فکر نمی کردم ژنرال شغل خودش را به خاطر آن از دست بدهد!»

مقاله مایکل هستینگز لحظاتی را نشان می دهد که ژنرال و سرکرده های ارتش او به تمسخر و انتقاد شدید از مقامات کاخ سفید می پردازند. این مقاله باعث بروز چنان عکس العمل های شدیدی در جوامع مختلف ایالات متحده شد که در نتیجه آن باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا، راهی جز اخراج ژنرال استانلی مک کریستال نداشت.