شرکت هزاران جوان و نوجوان در کارناوال صلح و موسیقی الکترونیکی گل فتاب گردان

شرکت هزاران جوان و نوجوان در کارناوال صلح و موسیقی الکترونیکی گل فتاب گردانپ
http://www1.voanews.com/persian/news/arts/Electric-2010-6-28-97356404.html

کارناوال صلح و موسیقی الکترونیک «گل آفتاب گردان»بیش از۱۸۵ هزار جوان علاقمند را به مدت دوشبانه روز به استادیوم بزرگ «کالیسیوم» و پارک جنبی آن «اکسپوزیسیون» درشهر لس آنجلس کشاند. مکانی که این جوانان با موسیقی «ویل آی ام» Will.I.am و دی جی «کاسکید» Cascaid و «ددمن فایو»Deadman Five فضایی صلح دوستانه ایجاد کرده و پیام صلح خود را به صورت انرژی مثبت به سراسر جهان فرستادند.

کارناوال گل آفتاب گردان با صدای طبل های الکترونیکی و موسیقی دیجیتالی، بدن های نیم عریان و رقص و پایکوبی توانست جمعیتی را از شهرهای دور و نزدیک به لس آنجلس بکشاند. از جمله «لاتیفه هوسن» ۲۱ ساله و دوست پسر۲۲ ساله او «کروز ریوس» که از یکی از شهرهای دوردست شمال کالیفرنیا به این کارناوال آمده اند:«این فقط به خاطر تماشای بهترین «دی جی» های دنیا نبود که ما به اینجا آمدیم. حتی این شرکت در جشن و سرور«مارتی گرا» و از این حرفها نبود بلکه ما می خواستیم یک فضای کوچک تری که نمونه ای از صلح جهانی است را تجربه کنیم. اینجا توی این استادیوم همه با هم دوست هستند و با هم کنارمی آیند. این چیزی است که توجه همه ما جوانان را به خودش جلب کرده. همین حالت صلح و دوستی بین همه!»

به این صورت لاتیفه و کروز در میان جمعیت حاضرو راهروی ورودیه استادیوم بزرگ که با فانوس ها و چراغ های بادی رنگارنگ ژاپنی تزئین شده بود خود را گم کردند. دراطراف آن ها، آتشکده های کوچک نور خود را برروی مجسمه ها وتندیس های آهنی می انداختند.

احساسات «اوتوپیایی» از سال ها پیش به عنوان بخشی از موسیقی مدرن شناخته شده اند. از همان سال ۱۹۶۹ که فستیوال عظیم موسیقی «ووداستاک» Woodstock در مزرعه ای در شهرک کوچکی درنزدیکی نیویورک برگزار شد.

با این حال موسیقی «الکترونیک» تا همین چندی پیش نتوانسته بود خود را به عنوان یک موسیقی صلح جویانه و صلح دوستانه به اثبات برساند. به خصوص هنگامی که موجی از «پارتی» و جشن و سرورهای اروپایی که نموداری از موسیقی الکترونیک به همراه رقص و مواد مخدراز جمله «اکتسی»Ecstacy محسوب می شدند به عنوان «ریو»RAVE پا گرفت و رواج پیدا کرد و درنهایت در اواخر دهه ۹۰ میلادی این نوع پارتی ها به ایالات متحده آمریکا هم سرایت کرد وعکس العملی شبیه به یک حمله تروریستی یا شیوع بیماری واگیرداری مثل «طاعون» را در برخی از جوامع آمریکا ایجاد کرد.

در آن زمان حتی «فاکس نیوز» یکی از محافظه کار ترین رسانه های آمریکا نیز کوشش داشت تا جریان را به سوی وضع قوانین تازه ای برعلیه موسیقی الکترونیک و رقص و پارتی های آنچنانی بکشاند. این کمپین در سال ۲۰۰۲ منجر به ارائه طرح تازه ای به نام «ریو» یا «جلوگیری از ضایعه پذیری آمریکایی ها در مقابل قرص اکستسی» به سنای آمریکا شد. در آن زمان سناتور جو بایدن (معاون ریاست جمهورکنونی) لایحه ای را نیز برمبنای جلوگیری از وسایل استفاده از اکستسی به تصویب رساند.

دراین چهاردهمین سال برگزاری کارناوال گل آفتاب گردان که از روزجمعه گذشته آغاز و روز یکشنبه به پایان رسید، همه چیز رنگ دیگری به خود گرفته است. درواقع به جز هجوم تعدادی از شرکت کنندگان به دروازه های آهنی برای تماشای هنرمندان شرکت کننده واقعه ناهمگون دیگری اتفاق نیافتد و همه چیز با صلح و صفا در حضور قوای انتظامی و پلیسی که انتظار وقایع غیرقابل پیش بینی شده ای را داشتند به پایان رسید.

«پاسکال روتلا» برگزار کننده این برنامه شبانه روزی «کارناوال موسیقی الکترونیک» می گوید:«هجوم به دروازه آهنی پشت صحنه چیز خیلی تازه ای بود برای ما و اصلا به فرهنگ این کارناوال ربطی نداشت. اغلب این افراد دردسرسازاصلا برای شنیدن موسیقی به اینجا نمی آیند و مشکلات خودشان را دارند.»

روتلا می گوید:«با این همه باورم نمی شود این همه تماشاگر به برنامه امسال پاسخ مثبت داده اند. من یادمه روزهایی بود که همه از موسیقی الکترونیک و فرهنگ آن دوری می کردند. در آن زمان حتی امیدی هم به پخش این نوع موسیقی در کلوپ های شبانه نبود. گاه فکر می کردم این موسیقی هرگز چنین روزی را به خود نخواهد دید که ۱۸۵ هزار نفر برای شنیدن آن در یک محل جمع شوند!»

درسال ۱۹۹۷هنگامی که روتلا اولین «کارناوال موسیقی الکترونیک آفتاب گردان» را در آدیتوریوم «شراین» برگزار کرد تنها 5000 نفر در آن شرکت کردند.

آن روزگار امروز به رویای دوردستی شباهت دارد چرا که در آخرهفته گذشته جوانان و نوجوانان و حتی سی و چند ساله ها جمع شدند تا با کلاه های پردار و لباس های عجیب و غریبی چون دامنک های کوتاه باله و چکمه های پشمالو، صورت های نقاشی شده و کلاه هایی به شکل حیوانات، جوراب های مشبک سیاه و ماسک های کارناوال های ونیزی در بزرگ ترین کارناوال جوانان امروز آمریکا شرکت کنند و سه شبانه روز را با رقص و پایکوبی بی وقفه بگذرانند.

لوئیس شاوز ۲۴ساله که به همراه دوست دختر خود و دو تن از رفقایش از یکی از شهرهای اطراف لس آنجلس به نام «ریورساید» به کارناوال آمده است می گوید:«این موسیقی الکترونیک نه موسیقی کالیفرنیایی است نه موسیقی شیکاگوئی نه نیویورکی یا حتی آسیایی. این یک موسیقی جهانی است!»