یادداشت شادی صدر در ارتباط با قضاوت های بی رحمانه درباره نرگس محمدی

یادداشت شادی صدر در ارتباط با قضاوت های بی رحمانه درباره نرگس محمدی
http://iranscope.blogspot.com/2015/07/blog-post_42.html

این را وسط یادداشتهای زندانم که دزدکی روی دستمال کاغذی می نوشتم پیدا کردم. تاریخ 23 اسفند 1385 را دارد و بعد از مکالمه تلخی که با یکی از زندانبانها داشتم نوشته شده. متن این بخش از یادداشت که شاید بعضی جاهایش براثر تا خوردن دستمال کاغذی و گذشت زمان خوانا نباشد این است: "...جواب دندان شکنی بهم داد و گفت: من وقتی آم اینجا، همه چیز را پشت در جا می گذارم و می آیم تو. تو راهی را انتخاب کردی که می دونستی آخرش اینجاست ولی گفتی می خواهم از حقوق زنان دفاع کنم. اگر نگران دخترت بودی باید همان موقع فکرش را می کردی. خیلی دردناک بود دریا. یعنی باید بین دو عشق در هم تنیده ام انتخاب می کردم؟ مگر می شد؟ مگر می شود؟ چرا این دو با هم قابل جمع نیست؟ چرا من باید به خاطر مادر بودن این همه تاوان بدهم و تو به خاطر جنبش زنان این همه عذاب بکشی؟ مگر نه اینکه درک من از مادری و تبعیضی که به خاطر مادر شدن حس می کردم، شالوده فمینیسم و موتور محرکه مرا تشکیل داد. اگر تجربه غنی به دنیا آوردن و بزرگ کردن تو نبود که من اینجا نبودم. پس چرا حالا از من می خواهند خالی از حس مادری شوم؟ ... "

از هفته پیش هر کاری می کنم نمی توانم به این قضیه قضاوت های بی رحمانه درباره نرگس محمدی فکر نکنم. مدام یادم می آید عذاب وجدانی را که حتی من فمینیست داشته ام و حس گناهی را که یک عمر تربیت و فرهنگی که باهاش بزرگ شدی به آدم می دهد. مادر، در جامعه ای مثل ایران، به اندازه کافی خودش، خودش را سرزنش می کند حتی اگر مثل من باشد که از نظر تئوریک باور داشته باشد که چنین سرزنشی به جا و درست نیست. لازم نیست مای جامعه، مثل همان زندانبان 209، زخم دیگری بزنیم بر روح تکه پاره شده اش!


پی نوشت: کاش وقتی پیدا می شد برای تایپ کردن و انتشار یادداشتهای زندان، روی دستمال کاغذی که از این دست نوشته ها زیاد تویشان هست.
 

29 جولای 2015

منبع:

https://goo.gl/8IzaN5

ایرانسکوپ#

#iranscope